Liefdeswerk. Hoe intimiteit en verbinding de wereld kan veranderen .
Wat voedt jou en hoe kijk je tegen wat het betekent om mens te zijn? In deze tumultueuze tijden?
Niets ter wereld had mij zo'n radicale compassie en liefde voor de mensheid kunnen bijbrengen als professioneel knuffelen.
Als ik iets heb geleerd in de zes jaar dat ik dit werk doe, dan is het wel dit:
- Vertrouwen is kwetsbaar.
- Verbinding is magisch.
- Jij en ik zijn in wezen één.
Werken met intimiteit draait om opmerken. Opmerken gaat over afstemming; zowel op mezelf als op de ander. Afgestemd zijn op wat er in mij gebeurt en tegelijkertijd de energieverschuivingen van mijn cliënt aanvoelen.
In de loop der jaren ben ik de kleine dingen, de eigenaardigheden die elke persoon die ik ontmoet, uniek en mooi maakt, gaan waarderen.
Dit opmerken heeft niet alleen mijn manier van zijn in de wereld volledig veranderd, het heeft ook mijn liefde voor de mensheid exponentieel vergroot.
Intimiteit is iemand diep in de ogen kijken; de warmte van elkaars huid voelen. Het zachte gerommel van onze buiken horen, iemands tranen op mijn schouder voelen. Met mijn vingertoppen de suïcidepoging-littekens van de ander traceren, stilletjes de authentieke geur van elke persoon opmerken of samen bulderen van het lachen.
Zelfs de zogenaamd walgelijke dingen, zoals iemand die onbewust met veel speeksel in de mondhoeken praat. Het ontroert me allemaal omdat het menselijk is. Het is allemaal onbetaalbaar.
Intimiteit is ook hoe gaandeweg ons wederzijdse vermogen tot afstemming (attunement) zo sterk toeneemt dat onze handen elkaar zonder woorden vinden en verstrengelen.
De manier waarop iemand me bij de deur begroet, diens schoenen uittrekt, en de manier waarop iemand zich aan het einde van een sessie “bij elkaar raapt” om de buitenwereld weer tegemoet te treden.
Getuige zijn van dit alles voelt voor mij als één zijn met God.
Ik heb me nog nooit zo dicht bij God gevoeld als in de armen van een ander mens.
Door de mensheid lief te hebben en een instrument van liefde te zijn, heb ik ontdekt dat God niet in kathedralen noch in de door mensen gemaakte gebedshuizen te vinden is.
God is in jou en mij.
Dus als mensen vragen hoe ik een vreemde kan knuffelen, zeg ik dit: het is het makkelijkste en meest natuurlijke wat er is.
Hier zijn we dan, bewoners van planeet aarde, allemaal vreemden; en toch, allemaal smachtend om gezien te worden. Verlangend om geliefd te worden.
Als je standaard een open hart hebt, creëer je al de voorwaarden voor verbinding.
Intimiteit is verbondenheid. En verbinding met een ander mens geeft houvast, bevestiging en voedt ons.
Intimiteit is heilig. Het is een geschenk van het Goddelijke.
Intimiteit met een ander is gemakkelijk, er is maar één vereiste: je masker en pantser achterlaten bij de ingang.
Wat voedt jou en hoe kijk je tegen wat het betekent om mens te zijn?












