Dus Je Bent Knuffelcoach
Waarom valt er in onze samenleving altijd iets te "repareren?"
"Dus je bent knuffelcoach?
Als ik een euro zou ontvangen voor elke keer dat iemand me deze vraag stelde zou ik niet meer hoeven werken. Wat me vooral verbaast is het gemak waarmee het woord “coach” telkens aan vele beroepen wordt gekoppeld, want vooral in de westerse wereld en in toenemende mate ook elders, is er een coach voor alles in het leven.
Hoe is het zover gekomen dat we een ander nodig hebben om ons te leren hoe mens te zijn? Volgens het woordenboek is een coach iemand die een ander traint en instructies geeft met het oog op een te behalen doel. Bij deze definitie rijzen bij mij een hele rits vragen te boven.
- Is alles in het leven maakbaar
- Wat is succes
- Wat is geluk
- Waarom valt er in onze samenleving altijd iets te “repareren”
- Waarom zijn we zo "performance" gericht
- Is het oké om alles wat je niet bevalt te willen veranderen
- Is het nog toegestaan om onvolmaakt te zijn
- Is het wenselijk om altijd meer of beter; of altijd de beste, meest geupdate versie van alles en jezelf te willen
- Waarom is het zo belangrijk om “geslaagd” te zijn, of in ieder geval zo te lijken
- Waarom moet je- al dan niet met behulp van een ander, altijd streven om beter te worden of presteren
- Waarom zijn we ondanks alle autonomie, keuzevrijheid, toegang tot kennis en welvaart, altijd nog zoekende
- Waarom zijn we zo angstig, zo eenzaam en massaal aan de antidepressiva
- Waarom kunnen we niet gewoon zijn
Nee ik ben geen knuffelcoach.
In mijn vakgebied van mensen liefhebben valt er niets te coachen. Bij mij ga je gegarandeerd niets leren over hoe beter te presteren of een winner te worden. Hier geen vijf-stappenplan naar meer. Ik leer je 100% niets over hoe jouw leven optimaal op de rit te krijgen of de ”geheimen” tot een succesvol, glansrijk en geslaagd leven. Bij mij is het allemaal heel simpel. Er is geen agenda, geen SMART, geen to-do lijst met speerpunten.
Je komt bij mij in jouw schitterende, onvolmaakte volle ornaat om veilig te kunnen lachen en huilen. Om genegenheid te geven en ontvangen. Om samen weer mens te zijn met een medemens. Meer niet.
En dat is ook meer dan genoeg